Μια εικόνα θετική – μια εικόνα αρνητική

Να ξεκινήσουμε απ’ τα καλά νέα; Ας το πάμε έτσι. Ζω στην Αίγινα, σε μισή ώρα ή το πολύ σε μία, βρίσκομαι στον Πειραιά και από εκεί, με μέσα σταθερής τροχιάς, άρα προδιαγεγραμμένου και εξασφαλισμένου χρόνου μεταφοράς μου, βρίσκομαι εκεί όπου εργάζομαι. Εκπληρώνω τις συμβατικές εργασιακές υποχρεώσεις μου και πάλι με συγκεκριμένο χρονικό δρομολόγιο μετακίνησης επιστρέφω στο λιμάνι του Πειραιά. Εκεί, κατά το ιδανικό σενάριο, το οποίο πάντα περιγράφουμε, δεν υπάρχει τελευταίο δρομολόγιο επιστροφής στις 8 το βράδυ, ακόμη και το καλοκαίρι, αλλά και αργότερα – γιατί όχι και όλο το βράδυ; - και έτσι μπορώ να γυρίσω άνετα στον τόπο κατοικίας μου και στην οικογένειάς μου.Φανταστικό σενάριο θα πει κανείς; Ναι! Για τα ελληνικά δεδομένα. Στην Νέα Υόρκη, στην Στοκχόλμη, στην Κωνσταντινούπολη ακόμη, η πραγματικότητα αυτή της αμφίδρομης σχέσης πόλης – νησιών είναι καθημερινή. Πραγματική πραγματικότητα!
Ως εκ τούτου, η οργάνωση και συνακόλουθα οι υποδομές σε επίπεδο μέσων σταθερής τροχιάς, είναι αυτονόητες υποχρεώσεις της πολιτείας. Μοιραία θα προχωρήσουμε στα άσχημα νέα. Στην αρνητική εικόνα. Βρίσκομαι σε έναν αποκομμένο, όπως άλλωστε είναι, από την υπόλοιπη Αττική, Πειραιά. Δεν μπορώ να προσεγγίσω, παρά μόνο αν γυρίσω το ρολόι πίσω 20 χρόνια – πάει να πει δηλαδή ότι κάνω δύο ώρες να γυρίσω στο λιμάνι. Και αντίστροφα κατεβαίνω στο λιμάνι για να ανέβω για οποιονδήποτε λόγο στην Αθήνα, ερχόμενος απ’ την Αίγινα και μετά το συγκεκριμένο χρόνο, που μου παίρνει το flying dolphin ή το συμβατικό πλοίο, αν δεν με βολεύει ο Ηλεκτρικός, το ταξί θα με πάει σε απροσδιόριστο χρόνο. Πολύ δε περισσότερο, θα με φέρει με καθυστέρηση υποχρεώνοντάς με να ρισκάρω, αν θα προλάβω να πηδήξω στον καταπέλτη, καθώς στις 8 το βράδυ θα είναι το τελευταίο πλοίο που θα φεύγει για το νησί μου. Ανάμεσα στην προαναφερόμενη «Κόλαση» και αντιστοίχως στον προηγούμενο «Παράδεισο» υπάρχει πάντοτε μια εφικτή λύση. Η λύση της βελτίωσης της καθημερινότητας. Θα έλεγε κανείς η οδός της λογικής. Μέσα σταθερής τροχιάς που να κατεβαίνουν στο λιμάνι του Πειραιά και να εξυπηρετούν αυτήν την αμφίδρομη σχέση. Γιατί Πειραιάς και νησιά είναι «ένα». πηγή: portnet του Νότη Ανανιάδη